خصوصیات دموگرافیک و بالینی بیماران مبتلا به صرع میوکلونیک جوانان در اصفهان

زمینه: صرع میوکلونیک جوانان از شایع‎ترین انواع صرع‎های ژنرالیزه ایدیوپاتیک است و حدود 11- 5 درصد کلّ صرع‎ها را تشکیل می‎دهد. با توجه به خصوصیات بالینی صرع میوکلونیک جوانان، این بیماری درکلینیک‎ها به خوبی تشخیص داده نمی‎شود و درمان صحیح انجام نمی‎گیرد و این در صورتی است که پاسخ به درمان در این بیماران عالی و بیماران نیاز به درمان را در تمام طول زندگی دارند. مواد و روش‎ها: در یک مطالعه توصیفی آینده نگر، از میان بیماران مبتلا به صرع که به درمانگاه‎های صرع دانشگاه علوم پزشکی اصفهان مراجعه می ‎کردند، بر اساس تابلو بالینی و یافته‎های نوار مغز، بیماران مبتلا به صرع میوکلونیک جوانان انتخاب شدند. خصوصیات بالینی، دموگرافیک و درمانی آنها در پرسشنامه‎ مخصوص ثبت و هر 3 ماه به طور منظم و به مدت یکسال مورد پیگیری قرار گرفتند. یافته‎ها: از بین 985 بیمار مبتلا به صرع، 50 بیمار (0/5 درصد) صرع میوکلونیک جوانان داشتند. تعداد زنان 5/3 برابر مردان بود و متوسط سن شروع حملات، 13 سالگی بود. سابقه فامیلی صرع، 38 درصد و فاکتورهای تسهیل کننده تشنج در 66 درصد موارد مثبت بود که 79 درصد این فاکتورها شامل خستگی ناشی از فعالیت، استرس، بی‎خوابی و نورهای فلاش‏دار بود. تمام بیماران تحت درمان داروئی قرار گرفتند که حملات میوکلونیک و تشنج در 84 درصد به طور کامل و در 14 درصد به طور نسبی کنترل شد و تنها 2 درصد موارد مقاوم به درمان وجود داشت. نتیجه‏گیری: با وجود شیوع بالای بیماری در جنس مؤنث و با توجه به مطالعات قبلی و ماهیت ژنتیکی بیماری، لازم است بررسی‎های وسیع‎تر و مطالعات ژنتیکی در این مورد در کشور ما بعمل آید. بیماری از نظر سایر خصوصیات، مشابه مطالعات قبلی بود.